Clara_Schumann_(1857)

Vandaag 124 jaar geleden stierf de concertpianiste en componiste Clara Schumann.

CLARA: Nee. Het is genoeg geweest. De laatste klanken zijn voor mij weggestorven. Nu rest mij slechts de stilte en dat geeft mij troost. Het voert mij terug naar de tijd toen ik nog geen woorden had, toen ik nog niet hoefde te spreken. Kun je geloven dat de dokters dachten dat ik doof was! Ik! Ik opende mijn mond pas toen ik vijf jaar was en er niet meer onderuit kwam. Toen ik Robert leerde kennen, was het niet de muziek die mij in hem aantrok, maar de stilte. Het zijn de momenten die ik het meeste koester. De uren die wij zwijgend met elkaar hebben doorgebracht.

FANNY: Een briljante componist en een virtuose concertpianiste die uren bij elkaar zitten zonder iets te zeggen, zonder iets te spelen? Wat een verspilling! Denk eens aan al die werken die jullie nog hadden kunnen componeren, aan de liederen die wij daardoor zijn misgelopen, als…

CLARA: Sssshhhhh!

Uit Bleke rozen: een muzikale dialoog tussen Clara Schumann en Fanny Mendelssohn

CLARA: No. Enough is enough. The last notes have died away. Silence is all that remains and it consoles me. It brings me back to the time when I didn’t need words, when I didn’t have to speak. Can you believe the doctors thought I was deaf! Me! I didn’t start to talk until I was five and only because I had no choice. When I met Robert it wasn’t music that attracted me to him, it was the silence. Those are the moments I cherish most, the hours we spent in silence.

FANNY: A brilliant composer and a virtuoso pianist who sit together without uttering a word, without making music? What a waste! Just think of all the works you could have composed, all the songs you never wrote…

CLARA: Sssshhhhh!

From Pale Roses: A musical dialogue between Clara Schumann and  Fanny Mendelssohn

CLARA: Nein. Es ist genug so. Die letzten Töne sind für mich ausgeklungen. Jetzt bleibt mir nur noch die Stille und das gibt mir Trost. Es bringt mich zurück in die Zeit, in der ich noch keine Worte hatte, als ich noch nicht zu sprechen brauchte. Kannst du dir vorstellen, dass die Ärzte dachten, ich sei taub! Ich! Ich machte den Mund erst auf, als ich fünf Jahre alt war und nicht mehr umhin konnte. Als ich Robert kennenlernte, war es nicht die Musik, die mich in ihm anzog, sondern die Stille. Das sind meine kostbarsten Momente. Die Stunden, die wir schweigend miteinander verbrachten.

FANNY: Ein brillanter Komponist und eine virtuose Konzertpianistin, die Stunden lang zusammen sitzen, ohne etwas zu sagen, ohne etwas zu spielen? Was für eine Verschwendung! Denk an all die Werke, die ihr noch hättet komponieren können, an die Lieder, die uns dadurch entgangen sind, wenn…

CLARA: Schschscht!

Aus Rosen so blass: ein musikalischer Dialog zwischen Clara Schumann und Fanny Mendelssohn, Übersetzung Hanna Kok-Ahrens

Reageer hier

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s